Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΑΗΔΟΝΟΧΩΡΙΟΥ

Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΖΟ


Η Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου που βρίσκεται στο Αηδηνοχώρι Σερρών κτίσθηκε πάνω στα ίχνη και στο επίκεντρο της Αρχαίας Τραγίλου (500-400 π.Χ.). Αποτελεί ένα στολίδι της περιοχής μας με ιστορία που ξεκινάει πολύ παλιά.
Το Αηδονοχώρι έχει το ελληνικότατο αυτό όνομα από το 1620 όπως φαίνεται από αρχείο της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου ( Πατριαρχικό Σιγίλλειο Σουλτανικό Φιρμάνι ). Σε αυτό το χωριό που ήταν μετά την Νιγρίτα, ο μεγαλύτερος πληθυσμιακά οικισμός της περιοχής Βισαλτίας, γεννήθηκε το 1820-1823 περίπου , ο Κωνσταντίνος κτήτορας της Ιεράς Μονής που μετέπειτα μετονομάσθηκε Κύριλλος.
Ο Κωνσταντίνος το 1843 άρχισε τις εργασίες και το κτίσιμο της Ιεράς Μονής με τις παροτρύνσεις και τις εμφανίσεις του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου αντιμετωπίζοντας εμπόδια τόσο από τους Τούρκους όσο και από τους από τους Αηδονοχωρίτες. Μέσα σε έξι χρόνια κατάφερε να τελειώσει το κτίσιμο και να εξασφαλίσει την άδεια λειτουργίας της Ιεράς Μονής από τις τούρκικες αρχές των Σερρών. Το Δεκέμβριο του 1852 αφού έχει ενταχθεί στην μοναχική κοινότητα του Αγίου Όρους κείρεται μεγαλόσχημος μοναχός και ονομάζεται Κύριλλος.
Η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κατά τους χρόνου της σκλαβιάς υπήρξε για το Αηδονοχώρι αλλά και για όλη την ανατολική Μακεδονία ο μοναδικός φωτεινός φάρος που ζωογονούσε τις ελπίδες των υπόδουλων Ελλήνων και κρατούσε αναμμένη την φλόγα της πίστεως και της συνείδησης των προγόνων μας.
Από την αρχή του Μακεδονικού Αγώνα η Ιερά Μονή πρωτοστατεί και γίνεται κρησφύγετο και προμηθευτής των ελληνικών ανταρτικών ομάδων της γύρω και ευρύτερης περιοχής της Βισαλτίας.
Όμως το βουλγαρικό Κομιτάτο το οποίο συνεργαζόταν συχνά με τις τουρκικές αρχές για την εξόντωση των ενόπλων ελληνικών ομάδων αντιλήφθηκε τις επαναστατικές κινήσεις γύρω από το μοναστήρι και έγινε στόχος τους.
Κάποιο βράδυ λοιπόν ένα τούρκικο απόσπασμα πλησίασε αθόρυβα το χώρο της Μονής και ζήτησε να ανοιχθεί η πύλη της γιατί είχαν δήθεν κάποιον ασθενή ετοιμοθάνατο και ήθελαν να το κοινωνήσουν. Οι Πατέρες της Μονής ανύποπτοι για τις προθέσεις των επισκεπτών και μη γνωρίζοντας ότι είναι Τούρκοι άνοιξαν την πύλη και βρέθηκαν μπροστά στην αγριότητα του τουρκικού αποσπάσματος. Ο Προεστός της αδελφότητας εκτελέστηκε δυτικά της Μονής, στην περιοχή που μέχρι σήμερα ονομάζεται από τους ντόπιους  «Σκοτωμένος», άλλοι δύο μοναχοί στάλθηκαν στην Κωνσταντινούπολη όπου και απαγχονίστηκαν και όσοι μοναχοί σώθηκαν επέστρεψαν στο Άγιο Όρος.
Οι τοπική λαϊκή μούσα καταγράφει αυτά τα γεγονότα με το εξής μακεδονικό τραγούδι, το οποίο δίνει το μέγεθος και το νόημα των γεγονότων.
«Ένας κουτσός καλόγερος παναστασ’ θέλει να κάνει
γράμμα στέλνει στους Έλληνες 
γράμμα στου Μωραΐτες
για να χαλάσουν την Τουρκιά
να σβήσουν το ντοβλέτι
κι αυτά τα τουρκοχώρια.     

Σαν τόμαθε ο Ρουσάμ Μπέης
εφραμ’ μαζεύει 
στο Μοναστήρι κίνησαν στο μοναστήρι πηγαίνουν 
κατέβα βρε καλόγερε για να μας ανοίξεις 
έχουμε και έναν άρρωστο για να τον κοινωνήσεις.

Την πόρτα δεν καλάνοιξε κι απ’ τα μαλλιά
τον πιάνουν
μαρτύρα βρε καλόγερε που είν’ οι Μωραΐτες.»

Η ζωή και η πορεία αυτής της μικρής Μονής της περιοχής μας αξίζει το σεβασμό και την αγάπη μας για την πνευματική μας ζωή αλλά και την ιστορική μας ταυτότητα αφού φώτιζε και βοηθούσε τους οραματισμούς των υπόδουλων Ελλήνων χριστιανών για την ελευθερία τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου