ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ

Από την ΕΥΑΓΓΕΛΙΝΑ ΡΑΠΤΗ

“Τούτο το φαινομενικά ασυνεχές ημερολόγιο ενός παιδιού, αυτή η αποκάλυψη με τη φωνή ενός παιδιού, ενσωματώνει τη φρίκη του φασισμού περισσότερο από οποιοδήποτε στοιχείο της Νυρεμβέργης.” -Jan Romein-

Τίποτα περισσότερο δεν μπορεί να ειπωθεί για την μικρή εβραιοπούλα από όσα έχει πει η ίδια στο ημερολόγιο της. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αποκαλύπτεται μια φρικτή πτυχή της σύγχρονης ιστορίας, όπως την είδε και την έζησε ένα παιδί.

Η Άννα Φρανκ γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 από Εβραιογερμανούς γονείς. Ήδη από τα παιδικά της χρόνια ένιωσε τη φρίκη της καταδίωξης των Εβραίων και τον τρόμο του κρυψίματος στον πόλεμο. Η οικογένειά της, που είχε καταφύγει και κρυφτεί στην Ολλανδία, ανακαλύφθηκε τον Αύγουστο του 1944 στο καταφύγιό της στο Άμστερνταμ και στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τον Μάρτιο του 1945 η Άννα Φρανκ πέθανε στο στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν.

Κρυμμένη στο “πίσω σπίτι” όπως ονόμαζε η ίδια το καταφύγιο, η μικρή Άννα έγραφε για σχεδόν 2 χρόνια στο ημερολόγιό της, με ένα ύφος και μία ωριμότητα που ξεπερνούσαν το νεαρό της ηλικίας της. Έδωσε σε όλο τον κόσμο ένα μάθημα ανθρωπιάς, καθώς οι αντιξοότητες τις οποίες αντιμετώπιζε, δεν την εμπόδισαν να γράψει: «Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάθος καλοί».

Το ημερολόγιο που η Άννα προσφωνούσε “Κίττυ”  έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και ως σήμερα έχει πουλήσει χιλιάδες αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Η ίδια είχε εκφράσει μία επιθυμία της, η οποία έλεγε: «Δεν θέλω να ζω μάταια όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Θέλω να εξακολουθήσω να ζω και μετά τον θάνατό μου..». Και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η επιθυμία της πραγματοποιήθηκε.

Η μαρτυρία της μικρής Εβραίας έχει συγκινήσει, έχει σοκάρει, έχει συναρπάσει.

Οι μελανές σελίδες της ιστορίας γραμμένες από το χέρι ενός παιδιού.

«Νιώθω τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων. Κι όμως, όταν κοιτάζω τον ουρανό, νιώθω μέσα μου πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, πως αυτή η σκληρότητα θα τελειώσει, πως η ειρήνη και η γαλήνη θα επιστρέψουν και πάλι...»