ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Από τον ΤΑΣΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (Π.Α.Ο.) είναι ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Αθήνα. Ιδρύθηκε το 1908, ενώ έμβλημά του αποτελεί το τριφύλλι, σύμβολο ισορροπίας, ενότητας και καλοτυχίας. Πρόκειται για ένα από τα δημοφιλέστερα ελληνικά σωματεία, τα αρχαιότερα αθλητικά στη χώρα και ταυτόχρονα τα πρώτα που με αφορμή την έλευση του ποδοσφαίρου σε αυτή ιδρύθηκαν από νεαρούς αθλητές –με εξέχουσα φυσιογνωμία το Γιώργο Καλαφάτη– που θέλησαν να ασχοληθούν και να διαδώσουν το καινούριο σπορ. Σύντομα επεκτάθηκε επίσης σε άλλα, ως πολυαθλητικός πλέον όμιλος και υπήρξε πρωτεργάτης της εισαγωγής στην Ελλάδα μιας σειράς αθλημάτων, καθώς αποτέλεσε τον πρώτο ή από τους πρώτους που καλλιέργησαν τα ποδόσφαιρο, πυγμαχία (το 1912), ξιφασκία (1912), βόλεϊ (1919), μπάσκετ (1919), πινγκ πονγκ (1924), χόκεϊ επί χόρτου (1927 ή 1928) και χάντμπολ (1929). Πρωτοστάτησε ακόμα στη διάδοση του γυναικείου μπάσκετ (η ομάδα του ήταν ο σκαπανέας), στίβου, πινγκ πονγκ, ποδοσφαίρου και ράγκμπι.

Έχοντας αναπτύξει κατά τη διάρκεια της ιστορίας του 30 αθλήματα συνολικά, σήμερα διατηρεί 22 τμήματα (μη συνυπολογισμένων των υποδομών) σε επίπεδο ερασιτεχνικό και επαγγελματικό (ανδρικά βόλεϊ, μπάσκετ, ποδόσφαιρο), 19 από τα οποία σε 17 ολυμπιακά αθλήματα. Το βόλεϊ ανδρών και γυναικών εδρεύουν στο κλειστό του Πανελλήνιου ΓΣ (Πεδίον του Άρεως), το πόλο στο Ιλίσιο κολυμβητήριο της ομώνυμης συνοικίας, το μπάσκετ ανδρών στο κλειστό του ΟΑΚΑ (Μαρούσι) και οι καταδύσεις, κολύμβηση, στίβος σε άλλες εγκαταστάσεις του ίδιου. Εκτός ορισμένων που δημιουργήθηκαν πρόσφατα, τα υπόλοιπα τμήματα έχουν ως έδρα την ιστορική του συλλόγου, το γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης στους Αμπελοκήπους του δήμου Αθηναίων.

Με εκατοντάδες τρόπαια στο ενεργητικό του, ο Παναθηναϊκός είναι από τα περισσότερο επιτυχημένα σωματεία σε εγχώριο επίπεδο, τόσο στα ομαδικά αθλήματα του βόλεϊ (το γυναικείο τμήμα κορυφαίο σε τίτλους πρωταθλητή έναντι των αντιπάλων του), μπάσκετ (αντίστοιχα το ανδρικό), ποδοσφαίρου, όσο και τα ατομικά με προεξάρχοντα τα τμήματα της ποδηλασίας (κορυφαίο σε δημόσιας οδού και πίστας ανδρών), πυγμαχία (επίσης), όπως και άρσης βαρών, καταδύσεων, κολύμβησης, ξιφασκίας, πινγκ πονγκ, σκοποβολής, στίβου και το ανενεργό πλέον για σκάκι. Στο διεθνές επίπεδο έχει κατακτήσει ένα Βαλκανικό κύπελλο ποδοσφαίρου ανδρών (1977), 6 πρωταθλήματα Ευρώπης (1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011) και ένα Διηπειρωτικό κύπελλο (1996) στο ανδρικό μπάσκετ. Ακόμα, πλήθος αθλητριών και αθλητών του κέρδισαν μετάλλια και διακρίσεις με τα εθνικά χρώματα, στεφόμενοι νικητές σε Βαλκανικούς, Μεσογειακούς και Ολυμπιακούς αγώνες, πρωταθλητές Ευρώπης και παγκόσμιοι.

Ειδικότερα, τα ανδρικά τμήματα μπάσκετ και ποδοσφαίρου έχουν διαγράψει εντυπωσιακές πορείες κατά τη διεθνή τους παρουσία. Το δεύτερο πρόκειται για το μοναδικό από την Ελλάδα που αφενός μετείχε σε τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών και του Διηπειρωτικού κυπέλλου το 1971, αφετέρου έχει αγωνιστεί στα ημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της UEFA, συγκεκριμένα δε δυο φορές (1985 και 1996). Το μπάσκετ αποτελεί αντίστοιχα το πλέον επιτυχημένο από όλα τα ελληνικά, καθώς και τα περισσότερα της Ευρώπης κατακτώντας 6 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα γεγονός που το κατατάσσει στη τρίτη σχετική θέση (έπειτα τη Ρεάλ Μαδρίτης των 9 και τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας) των 7, με το 2007 και το 2009 να πετυχαίνει τριπλ κράουν. Συνολικά, ο Παναθηναϊκός έχει προκριθεί 13 φορές σε τελικό αγώνα ή αγώνες διεθνών κυπέλλων ομαδικών αθλημάτων (με χρονολογική σειρά: ανδρικά ποδόσφαιρο 2, βόλεϊ 2, μπάσκετ 7 και γυναικείο βόλεϊ 2), ενώ άλλες δύο διεκδίκησε κάποιο διηπειρωτικό έπαθλο (ποδόσφαιρο το 1991, μπάσκετ το 1996 με επιτυχία).

Σε ατομικό επίπεδο, ξεχωρίζουν οι εξής διεθνείς διακρίσεις αθλητών: το ασημένιο του Κώστα Μυλωνά στο πιστόλι ταχύτητας κατά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα σκοποβολής 1947, το ασημένιο στο άλμα επί κοντώ του Χρήστου Παπανικολάου κατά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου 1966 και βασικά το παγκόσμιο ρεκόρ του το 1970 –μοναδικό για άνδρα αθλητή στην ιστορία του ελληνικού στίβου–, τα χρυσά του Λεωνίδα Σαμπάνη κατά τα Παγκόσμια πρωταθλήματα άρσης βαρών 1995, 1998 και κυρίως τα αργυρά του των Ολυμπιακών αγώνων 1996, 2000 και τέλος το χάλκινο μετάλλιο της Πηγής Δεβετζή στο τριπλούν κατά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου 2004, πεντέμισι μήνες πριν αναδειχθεί δεύτερη ολυμπιονίκης με την 7η τότε και 8η έως σήμερα καλύτερη επίδοση σε ανοικτό και κλειστό στίβο (που την κατατάσσει 4η κορυφαία όλων των εποχών στο αγώνισμα).